Zaterdag

Vandaag zijn we al vroeg vertrokken om een trail te gaan wandelen. We hadden een leuke uitgezocht waar hot springs zouden zijn. Er lag veel sneeuw op de smalle en hele gladde paden. We moesten steeds dalen, klimmen, dalen klimmen. Na ruim een uur wandelen vroegen we aan een voorbijganger waar de hotsprings nu waren. Nog zeker 3 km lopen! Pfff.. als we dat geweten hadden. Ik wist hoelang de totale route was maar had gehoopt dat de hotsprings ergens midden op de route zouden liggen maar helaas...we besloten door te gaan. Na ruim 2 uur klimmen, dalen en glijden kwamen we aan bij de hotsprings. Iedereen zat daar in zn zwemkleding tussen de bergen te badderen. De hele hotsprings interesseerde mij intussen niks meer. Ik was zo ontzettend trots dat ik zo’n zware route zonder problemen had afgelegd! Normaal kreeg ik al klachten als ik van huis naar dorp liep. Nu werden veel van mij zwakke punten op de proef gesteld. Mijn balans, het inschatten van afstanden tot objecten dicht bij mij, de juiste ademhaling enz. Voorheen zou ik snel moe geworden zijn, gaan slingeren, tegen dingen aanlopen, buiten adem zijn, erg hoofdpijn krijgen en mijn zicht zou zeker al uitgevallen zijn! Maar nu niet! Ik was echt blij dat ik mij zo goed voelde. We aten een banaantje en 10 min later liepen we de route alweer terug! Na ruim 4 uur wandelen voelde ik mij nog steeds goed! 
Ik had wel een hamburger verdiend.. of twee. Dus we gingen langs de Mc;-)

En de route was zo ontzettend mooi!! Die rode canyons in contrast met de witte sneeuw! En dan ook nog het rustgevende geluid van de stromende rivier die langs de hele route loopt erbij!